W dniach 17, 18, 19 września klasa 2 ct i Monika z 3 al wraz z opiekunami: Magdaleną Bliźniewską,  Anna Suchodolską i  Jarosławem Płacheckim wzięła udział w wycieczce w Tatry.
Pierwszego dnia po zakwaterowaniu odbyliśmy pieszą wycieczkę po najbliższej okolicy. Po powrocie w pensjonacie czekała na nas przygotowana przez Gospodynię kolacja na świeżym powietrzu, na której dominowały potrawy z grilla. Dzień drugi rozpoczął się dosyć wcześnie. Po nie do końca przytomnej z niewyspania podróży do Zakopanego spotkaliśmy W Kużnicach naszego charyzmatycznego przewodnika Andrzeja Stanka. Trasę rozpoczęliśmy od mozolnego podejścia lasem na Skupniów Upłaz z którego to mogliśmy podziwiać po raz pierwszy panoramę przedgórza. Z miejsca postoju widzieliśmy także ślady górskiej lotniczej tragedii z 1994 roku w której zginęło 4 ratowników. Następnie ruszyliśmy przez Boczań, do schroniska „Murowaniec”. W drodze do niego mogliśmy podziwiać niezwykłą, baśniową i groźną panoramę Tatr z najtrudniejszą trasą turystyczną czyli Orlą Percią (perć – ścieżka). Ostatni postój przed schroniskiem wypadł niedaleko „Betlejemki” – ośrodka szkolenia wysokogórskiego. Miejsce to odwiedzają i zaliczają wszyscy, którzy chcą rzucić wyzwanie sobie i Górom (taternicy, alpiniści, himalaiści i grotołazi). Dłuższy popas w schronisku pozwolił uzupełnić płyny i zregenerować siły. Przewodnik i opiekunowie po przeanalizowaniu warunków pogodowych i możliwości grupy podjęli decyzję o przejściu przez przełęcz Karb do Czarnego Stawu Gąsienicowego. Pogoda nam sprzyjała, niewielkie zachmurzenie, dosyć duża przejrzystość powietrza pozwalała cieszyć nasze oczy magią niezwykłych widoków. Trasa wiodła m. in. nad Zielonym Stawem i wyczerpującym fragmentem podejścia, którego osłodą była ukazująca się coraz częściej zza grani magiczna figura Kościelca. Dojście na Karb otworzyło nam panoramę Koziego Wierchu, Granatów, Żółtej Turni, a gdzieś tam daleko w dole czekał na nas Czarny Staw Gąsiennicowy. Mimo tego, że zejście nie zaliczane jest do trudnych, nie raz żywiej biły serca, gdy musieliśmy pokonywać wyślizgane progi skalne znajdujące się w niewielkiej odległości od przepaścistych pionowych ścian. Po dotarciu nad Staw przewodnik zarządził dłuższy odpoczynek, podczas którego wykonaliśmy obowiązkowe grupowe zdjęcie z Orla Percią w tle. To był kulminacyjny punkt naszej wyprawy. Teraz czekało nas zejście do Kuźnic.
Tatry okazały się dla nas przyjazne, sił i nastroju wystarczyło na wejście i na zejście. Mimo tego, że niektórym odnowiły się drobne kontuzje wszyscy dali radę. Ostatni dzień pobytu przeznaczyliśmy na zwiedzanie Krupówek i cmentarza na Pęksowym Brzysku. Wczesnym popołudniem wyruszyliśmy w drogę powrotną. Była ona wyjątkowo długa, ponieważ zepsuł się autokar, ale to już motyw dla innej opowieści. Wszystkim, którzy będą po nas jechali w Tatry życzymy takiej pogody i atmosfery, jaką mieliśmy my.
Zdjęcia i tekst: Jarosław Płachecki